W Polsce występuje wyraźny podział na gotyk północny i południowy. Północny obejmuje: Pomorze zachodnie i gdańskie, historyczne Prusy i wzdłuż Bałtyku sięga poza granice Polski na Litwę i Łotwę. Gotyk terytoriów północnych obejmuje w Polsce także Wielkopolskę i Mazowsze. Kościoły są tu na ogół halowe, proste i skromne (np. Kościół Mariacki w Gdańsku lub kościoły Torunia). Gotyk południowy obejmuje Śląsk i Małopolskę. Katedry wrocławska i krakowska, ratusze we Wrocławiu, kościoły Krakowa i Collegium Maius w Krakowie to najbardziej typowe przykłady tej architektury. Charakterystyczne dla niej są na ogół plany bazylikowe oraz łączenie kamienia z cegłą. Architektura gotycka pozostawiła w Polsce kościoły tej miary co kościół Mariacki w Krakowie i świątynie w Kazimierzu. Jednak polskie budowle gotyckie odznaczają się prostszymi formami niż francuskie i niemieckie. Mają tylko trzy nawy podłużne, bez wieńca kaplic na obwodzie prezbiterium. Polski gotyk, szczególnie w Krakowie rozwinął własny system zwany filarowo-skarpowym.
